Αφιέρωμα στους Μεσολογγίτες λογοτέχνες

Με αφορμή την συμπλήρωση 70 χρόνων από το θάνατο των τριών μεγάλων Μεσολογγιτών λογοτεχνών, Κωστή Παλαμά, Αντώνη Τραυλαντώνη και Μιλτιάδη Μαλακάση, το Πνευματικό Κέντρο  του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, θα αφιερώνει στις σελίδες του ιστοχώρου του, λίγα λόγια για τη ζωή και το έργο των σημαντικότερων λογοτεχνών του Μεσολογγίου με την επιμέλεια του Προέδρου του Πνευματικού Κέντρου κ. Αριστείδη Ξ. Καβάγια.

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

  Ποιητής, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας γεννημένος στα 1859 στην Πάτρα από γονείς Μεσολογγίτες. Πέθανε στην Αθήνα το 1943.  Ο μεγάλος ποιητής της ρωμιοσύνης.

  Επτάχρονο παιδάκι βρίσκεται να μεγαλώνει στο πατρογονικό αρχοντικό των Παλαμάδων στο Μεσολόγγι, ένα σπίτι με μακρά παράδοση, κοντά στην οικογένεια του θείου του Δημητρίου Παλαμά, αφού η μοίρα τα ‘φερε να χάσει τους γονείς του.  Στο Μεσολόγγι πήρε την πρώτη του μόρφωση κι έγραψε τους πρώτους στίχους. Μ’ ένα βιβλίο πάντα στο χέρι με τα μάτια ολάνοιχτα και βαθιά, ξάνοιγε τη γύρω υπέρκαλλη κι ονειρεμένη φύση όπου η μοίρα τον έριξε κι άκουγε τις μυστικές λαχτάρες της ζωής, γιομάτος ανησυχίες κι ανατριχίλες με μια φωτιά στο νου και την καρδιά, φωτιά, που του κατάκαιγε τη σάρκα και το πνεύμα. Αργότερα μόνος του μας έδωσε την τότε ψυχική του κατάσταση στο δεύτερο σονέτο των «Πατρίδων».

ΠΑΤΡΙΔΕΣ

Στη νησόσπαρτη λίμνη που το μαϊστράλι,

από θαλασσινή δυναμωμένο αρμύρα,

ταράζει πέρα το φυκόστρωτο ακρογιάλι,

μ’ έριξε εκεί πεντάρφανο παιδάκι η Μοίρα.

«Ασάλευτη Ζωή»

 Στη συνέχεια μεταβαίνει στην Αθήνα για να σπουδάσει νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δεν πήρε ποτέ πτυχίο, γιατί ασχολήθηκε με την ποίηση. Αγωνίστηκε για τη δημοτική γλώσσα, εξελισσόμενος σε μια από τις κορυφαίες και ηγετικές μορφές αυτού του αγώνα.

  Στα 1886, χρονιά ιστορική στη ζωή του, τυπώνει την πρώτη ποιητική συλλογή του, «Τραγούδια της Πατρίδος μου». Την επόμενη χρονιά παντρεύεται την όμορφη  Μεσολογγιτοπούλα Μαρία Βάλβη και απέκτησε τρία παιδιά : τη Ναυσικά, το Λέανδρο και τον Άλκη, που πέθανε σε ηλικία τεσσάρων ετών. Για το μικρό του γιο έγραψε το αριστουργηματικό  ελεγείο «Τάφος», που κυκλοφορεί το 1898 από το τυπογραφείο της «Εστίας».

  Πέθανε στα χρόνια της γερμανικής κατοχής. Η κηδεία του υπήρξε πάνδημη και εξελίχθηκε σ’ ένα γεγονός Εθνικής Αντίστασης, όπου ο λαός εναντιώθηκε στον κατακτητή και θρήνησε το χαμό του Εθνικού του ποιητή.

  Το έργο του Κ. Παλαμά χωρίζεται στα ακόλουθα μέρη:

  Ποίηση: Ο Ύμνος της Αθηνάς, 1889, Τα Μάτια της Ψυχής μου, 1892, Ίαμβοι και Ανάπαιστοι, 1897, Οι Χαιρετισμοί της Ηλιογέννητης, 1900, Η Ασάλευτη Ζωή, 1904, Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου, 1907,  Η Φλογέρα του Βασιλιά – Ηρωική Τριλογία, 1910, Οι Καημοί της Λιμνοθάλασσας, Σατυρικά Γυμνάσματα, 1912, Η Πολιτεία κι η Μοναξιά, 1912, Βωμοί, 1915, Τα Παράκαιρα, 1919, Τα Δεκατετράστιχα, 1919, Οι Πεντασύλλαβοι-Τα Παθητικά κρυφομιλήματα- Οι Λύκοι-Δυο λουλούδια από τα ξένα, 1925, Δειλοί και Σκληροί Στίχοι, 1928, Ο Κύκλος των Τετράστιχων, 1929, Περάσματα και Χαιρετισμοί, 1931, Οι νύχτες του Φήμιου, 1935.

  Διηγήματα: Ο Θάνατος του παλληκαριού, 1910, Διηγήματα, 1920.

  Θεατρικά: Τρισεύγενη, 1903.

  Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε πολλά κριτικά κείμενα και πάρα πολλές μεταφράσεις αρχαίων κειμένων και έργων ξένων ποιητών.