Μιλτιάδης Μαλακάσης

Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1870 και πέθανε στην Αθήνα το 1943. Από τους γνησιότερους Μεσολογγίτες ποιητές, που έμεινε στο Μεσολόγγι ως την τρίτη τάξη του Γυμνασίου. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του πηγαίνει στην Αθήνα για να σπουδάσει Νομικά.
Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο, αλλά δεν πήρε πτυχίο, γιατί ήταν στην ουσία ποιητής, όπως και ο συμπατριώτης του, ο Παλαμάς. Παντρεύτηκε την κόρη του Μεσολογγίτη Πρωθυπουργού Επαμεινώνδα Δεληγιώργη και πρώτη εξαδέλφη του ελληνογάλλου ποιητή Ζαν Μωρεάς.

 Η γνωριμία του με το Μωρεάς στάθηκε αποφασιστική για την ποίησή του και τη μετέπειτα πορεία του. Αν και έζησε «μεγάλη ζωή», παρέμεινε γνήσιος Μεσολογγίτης, που λάτρεψε με πάθος τη Λιμνοθάλασσα και στα ποιήματά του τραγουδάει με νοσταλγία και λυρισμό τη γενέθλια γη. Τραγούδησε τον «Μπαταριά», το «Βελούχι του Καλιαντέρη», το πανηγύρι του Αη-Συμιού στον «Τάκη Πλούμα», την καταστροφή του μεγάλου «Δάσους», που δέσποζε στην περιοχή, τη δόξα και το μεγαλείο του Μεσολογγίου στην «Έξοδο», το Μεσολόγγι στα «Μεσολογγίτικα».
 Υπήρξε ποιητής μελωδικός, λυρικός και στην ποίησή του ύμνησε τη λεβεντιά, την αγάπη, την ομορφιά και τα νιάτα, που πάντα αγαπούσε, αλλά και το Μεσολόγγι και τη λιμνοθάλασσα.

 Το έργο του: Συντρίμματα, 1899, Ώρες, 1903, Η κυρά του Πύργου, 1904 (έμμετρο παραμυθόδραμα), Πεπρωμένα, 1909, Ασφόδελοι, 1918, Μπαταριάς-Τάκης Πλούμας-Μπάυρον, 1920, Αντίφωνα, 1931, Ερωτικό, 1939. Μετέφρασε επίσης τις « Στροφές» του Ζαν Μωρεάς το 1920. Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησαν «Τα Μεσολογγίτικα» το 1946 με όλα τα δημοσιευμένα στις προηγούμενες συλλογές μεσολογγίτικα ποιήματά του.
 Το 1964 ο Γ. Βαλέτας συγκέντρωσε σε δύο τόμους το σύνολο του έργου του, με τίτλο:
Μαλακάσης : Άπαντα. Γυρίσματα και Χαμοί

 Τα μυστικά του τραγουδιού μού τα ‘μαθες εσύ, Της δύσης ω Μεσολογγίτικο κρασί! Κι ανάβρα εκεί στον πλάτανο τον αψηλό αποκάτου Κι ο αντρειωμένος ο Ζυγός με την κορμοστασιά του, Κ’ η χρυσαφιά η Βαράσοβα, καθρεφτισμένη ως μένει Στη θάλασσα τριγύρου. 

«Τα Μεσολογγίτικα»