Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Γεράσιμος Κασόλας


Γεννήθηκε το 1902 και πέθανε το 1991 στο Μεσολόγγι. Ήταν γιος του αρχιδιακόνου και αγιογράφου ζωγράφου Δημητρίου Κασόλα. Ασχολήθηκε κι αυτός με την αγιογραφία και τη ζωγραφική, όπως και τα άλλα δύο του αδέρφια, ο Άγγελος και ο Γιάννης.

 Φιλοτέχνησε τις προσωπογραφίες των πρώην Δημάρχων της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, που στολίζουν την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου της Δημοτικής Πινακοθήκης. Φύση καλλιτεχνική. Έγραφε ποιήματα και δημοσιογραφούσε σε εφημερίδες των Αθηνών και των Πατρών.

 Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1918 δημοσιεύοντας ποιήματα στο περιοδικό «Ελληνική Επιθεώρηση». Ήταν τότε μόλις δεκάξι χρονών. Το 1923 και σε ηλικία είκοσι ενός έτους συνεργάζεται μαζί με άλλους σπουδαίους μετέπειτα λογοτέχνες στο φιλολογικό περιοδικό «Βίγλα», το οποίο εκδίδει ο Μπάμπης Χρέλιας στο Μεσολόγγι.

 Ο Γεράσιμος Κασόλας δημοσίευσε πολλά ποιήματά του σε εφημερίδες και περιοδικά και το 1926 τυπώνει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Για την Ειρήνη», ενώ το 1950 τυπώνει ένα θαυμάσιο πεζογράφημα από τις δημοσιογραφικές εμπειρίες του κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με τον τίτλο: «Ταξιδεύοντας με το θάνατο». Στον πόλεμο αυτό έλαβε μέρος ως πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας «Ασύρματος».

 Στα 1972 εκδίδει τη δεύτερη ποιητική συλλογή του με τίτλο «Χαμένοι Δρόμοι», που συγκέντρωσε στις σελίδες της την εκλεκτότερη ποιητική παραγωγή του.
 Τ’ αλλοτινά τραγούδια Μου συνεπαίρνουν την ψυχή τ’ αλλοτινά τραγούδια. Ω! Τι αηδονολαλήματα σε κόσμους με λουλούδια, τι αγάπης δάκρυα, τι έρωτες, τι θρύλοι, τι ιστορίες για ωραίες παιδούλες τρυφερές και ρεμβικές κυρίες που πέθαναν αφήνοντας μισοτελειωμένα τα εργόχειρα που κένταγαν, τα πιάνα τους κλεισμένα και τις κιθάρες τους βουβές που τώρα αραχνιασμένες σ’ έρμες σοφίτες κείτονται κάπου λησμονημένες. Κι άφησαν σε λευκώματα λουλούδια, πεταλούδες, λείψανε απ’ όνειρα γλυκά κι από ελπίδες φρούδες…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου