Σπυρίδων Ι. Τρικούπης

  Ο Σπυρίδων Τρικούπης γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1788 και πέθανε στην Αθήνα  το 1873 σε ηλικία 85 ετών. Αποτελεί σπουδαία φυσιογνωμία πολιτικού, λογίου, ρήτορα, ποιητή και ιστορικού της Ελληνικής Επανάστασης. Υπήρξε ο πρώτος Πρωθυπουργός στο ελεύθερο ελληνικό κράτος. Τα πρώτα του μαθήματα τα πήρε στην ακμάζουσα την εποχή εκείνη σχολή των Παλαμάδων κι ύστερα πήγε στην Πάτρα, όπου έμαθε την ιταλική, την αγγλική και τη γαλλική γλώσσα. Παράλληλα  υπηρέτησε ως υπάλληλος στο αγγλικό προξενείο Πατρών και απέκτησε πολλές και καλές σχέσεις καθώς και πολλές γνώσεις γύρω από τα πολιτικά πράγματα. Συνδέθηκε φιλικά με το φιλέλληνα Άγγλο Λόρδο Γκίλφορδ, του οποίου έγινε γραμματέας. Ο Γκίλφορδ τον έστειλε με υποτροφία στη Ρώμη και σε άλλα κέντρα της Ευρώπης, γιατί τον προόριζε για τη θέση του εφόρου και οργανωτή της Ιονίου Ακαδημίας, που ίδρυσε αργότερα στην Κέρκυρα.

  Συγκαταλέγεται στους εξέχοντες Έλληνες του 19^ου αιώνα. Η ζωή του ήταν μια συνεχής προσφορά στην αναγεννώμενη Ελλάδα. Ως πολιτικός στάθηκε πατριώτης μετριοπαθής. Ως ρήτορας εξαιρετικός και γι’ αυτό δίκαια αποκλήθηκε εθνικός ρήτορας του Αγώνα για τις νεκρολογίες των  επίσημων αγωνιστών και τους πανηγυρικούς του στις επετείους των μεγάλων μαχών της Επανάστασης. Οι περισσότεροι λόγοι του, αν και αυτοσχέδιοι,  θεωρούνται σήμερα ως μνημεία της νεοελληνικής ρητορικής τέχνης. Το 1829 εκδόθηκε στην Αίγινα το βιβλίο του με τίτλο: «Λόγοι Επικήδειοι και Επινίκειοι».

  Αλλά και ως ποιητής ο Τρικούπης ήταν σημαντικός. Λάτρευε το δημοτικό μας τραγούδι και μετέφερε στη δημοτική το Θούριο του Τυρταίου. Έγραψε το κλέφτικο τραγούδι  «Ο Δήμος» σε 250 ομοιοκατάληκτους στίχους, που δημοσιεύθηκε στο Παρίσι το 1821 και το τραγούδι «Λίμνη του Μεσολογγίου», που τονίσθηκε από το Δομενεγίνη και το τραγουδούσαν στα χρόνια του Όθωνα.

Λίμνη του Μεσολογγίου

      Εις την λίμνην κυματούσα μιαν ανέφελη νυχτιά,

η πολύπαθη καρδιά μου εποθούσε μοναξιά,

       σιγά φλοίσβιζε το κύμα στο μονόξυλον εμπρός,

   το πανάκι μου φυσούσεν αεράκης στεριανός.

  Το έργο της ζωής όμως του Σ. Τρικούπη είναι η τετράτομη «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως», που έγραψε στο Λονδίνο, όταν ήταν πρεσβευτής, στα 1857. Το έργο αυτό αποτελεί ακόμη και σήμερα άριστο βοήθημα και πολυτιμότατη πηγή για τη μελέτη της Επανάστασης.